Άγιος βίος

αγιος νικηφορος

Ο Άγιος Νικηφόρος στην προσπάθειά του να μάθει γιατί τον μισεί τόσο ένας ιερέας ονόματι Σαπρίκιος, αποκεφαλίζεται αντί για αυτόν. Έζησε στα χρόνια του Βαλεριανού και οι διωγμοί των Χριστιανών ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ο Νικηφόρος είχε κατηγορηθεί και συκοφαντηθεί άδικα και ο ιερέας αρνιόταν και να του πει και να τον συγχωρήσει.
αγιος νικηφορος
Ημέρα Εορτασμού: 
09 February
Γεννήθηκε: 
;
Πέθανε: 
257 μ.χ
Γένος: 
Άνδρας
Ιδιότητα: 
Άγιοι Μάρτυρες
Άγιος Νικηφόρος

O Άγιος Νικηφόρος έζησε όταν αυτοκράτορες ήταν ο Βαλεριανός και ο Γαληνός. Είχε στενή φιλία με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, στον οποίο τον συκοφάντησαν άδικα και εκείνος πιστεύοντας τον συκοφάντη τον μισούσε. Ο Νικηφόρος μάταια προσπαθούσε να μάθει το λόγο και του ζητούσε με παρακάλια να τον συγχωρήσει. Ο ιερέας όμως ήταν ανένδοτος.

Το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς και ο Σαπρίκιος. Ο Νικηφόρος παρακαλεί ακόμα και τότε τον ιερέα να τον συγχωρήσει και εκείνος δεν το κάνει. Ο Νικηφόρος μαστιγώνεται αλλά και μετά το μαστίγωμα τον πλησιάζει και πάλι, ασπάζεται τις πληγές του και του ζητά να του δώσει έστω και την τελευταία στιγμή την ευλογία του. O Σατρίκιος τον απομακρύνει δεν τον συγχωρεί ακόμα και τώρα που βαδίζει προς τον αποκεφαλισμό. Η άρνηση και η αδιαλλαξία του Σαπρίκιου, τον καθιστούν ανάξιο στο μάτια του Θεού. Ο Σαπρίκιος δεν άντεξε τα βασανιστήρια και την ώρα του αποκεφαλισμού λυγίζει και ζητά να θυσιάσει στο είδωλα. Ο Νικηφόρος, τρέχει και τον παρακαλεί να ανακαλέσει. Εκνευρισμένοι τότε οι δήμιοι, αποκεφαλίζουν τον Νικηφόρο.

Υμνολογία

Απολυτίκιο: 

Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιο: 

Ἦχος γ’. Ἡ παρθένος σήμερον.
Πτερωθεὶς Ἀοίδιμε, τῇ τοῦ Κυρίου ἀγάπῃ, καὶ τὸν τούτου ἔνδοξε, Σταυρὸν ἐπ' ὤμων βαστάσας, ᾔσχυνας τοῦ διαβόλου τὰς μεθοδείας, ἤθλησας μέχρι θανάτου καὶ ἀληθείας· διὰ τοῦτο ἀνεδείχθης, ὁπλίτης μύστης, Θεοῦ τῆς Χάριτος.

Κάθισμα: 

Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου ἐκπληρωτής, πεφηνὼς κατηλλάγης τῷ δυσμενεῖ, πρὸς σὲ τὴν διάνοιαν, τὴν αὐτοῦ Μάρτυς ἔχοντι, καὶ τὴν διὰ ξίφους, τελείωσιν εἴληφας, ἀντ' ἐκείνου Μάκαρ, Θεοῦ σε καλέσαντος· ὅθεν νικηφόρον, φερωνύμως δειχθέντα, αὐτὸς ἐστεφάνωσεν, ὡς Δεσπότης ἀξίως σε, Ἀθλοφόρε, ἀήττητε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος: 

Τὴν τοῦ Παύλου σαφῶς διδασκαλίαν ἐπόθησας, καὶ τοῖς στέρνοις τοῖς σοῖς Ἔνδοξε κατεφύτευσας, βοῶν· Ἡ ἀγάπη οὐκ ἀσχημονεῖ, αὕτη τὸν Κτίστην ἄνθρωπον τέλειον ἡμῖν ἐχαρίσατο, δι' ἀγάπην πάντα ὑπέμεινεν, ἥλους καὶ σταυρόν, ὄξος καὶ ἐμπτύσματα, λόγχῃ ἐπάγη πλευρὰν ἁγίαν, δι' ἧς ἀνέβλυσεν ἡμῖν αἷμα καὶ ὕδωρ θεουργόν, ὃν ποθήσας, ἐφάνης νικηφόρος, ὡς καὶ τῇ κλήσει, ὁπλίτης, μύστης Θεοῦ τῆς χάριτος.